The Die of Destiny

Finnur Jónsson nam ungur teikningu, síðan gullsmíði, og að lokum málaralist í einkaskóla hjá Viggo Brandt og síðar Olaf Rude í Kaupmannahöfn. Finnur hélt til Þýskalands árið 1921, til Berlínar í upphafi en síðan til Dresden. Þar stundaði hann nám til 1925 en á þessum árum var Dresden leiðandi borg í menningarlífi Þýskalands og einn helsti vettvangur framúrstefnu í myndlist. Í upphafi nam Finnur við útlendingadeild Fagurlistaskólans þar sem Oskar Kokoschka, einn helsti expressjónisti þessa tíma, var meðal kennara hans. Finnur var síðar nemandi við einkaskólann Der Weg. Kúbismi, expressjónismi, súprematismi Kazimirs Malevich og konstrúktívismi voru meðal nýjunga á þriðja áratugnum og Finnur málaði nokkur verk með sterkum vísunum til þessara strauma og stefna, og Örlagateningurinner eitt þeirra. Kúbísk áhrif eru augljós í uppbrotinni myndbyggingu og myndrýminu sem svo sterklega markast af skálínum. Hugmyndir konstrúktívista og súprematista, sem fram komu í skrifum þeirra Wassilys Kandinsky og Malevich um geómetrísk form í myndheimi er vísar jafnt til hlutveruleikans og handanheims, eru einnig sýnilegar. Yfir verkinu öllu hvílir óútskýrð dulúð. Í Þýskalandi voru nokkur verk eftir Finn sýnd á farandsýningu Der Sturm, útgáfufyrirtækis og sýningarhaldara sem sýndi list framúrstefnunnar, og þótti það mikill heiður fyrir ungan listamann. Sá heiður náði þó ekki yfir hafið til Íslands. Árið 1925 sýndi Finnur afrakstur Þýskalandsáranna á Íslandi, þar á meðal nokkur hálfabstrakt verk. Sýningin vakti athygli og seldust mörg fígúratív verk en ekkert hinna. Eftir það tóku fígúratívu verkin yfirhöndina og málaði Finnur síðan fígúratív verk með góðum árangri í áratugi, landslag og myndir af sjómönnum og sjávarlandslagi, en tók aftur upp þráðinn í abstraktmálverkum á sjöunda áratugnum. Um svipað leyti hlutu hin einstöku abstraktverk Finns frá upphafi ferils hans athygli á alþjóðavettvangi og þykir merkasta framlag hans til íslenskrar myndlistar felast í þessum framúrstefnulegu verkum frá þriðja áratugnum. Finnur Jónsson og kona hans Guðný Elísdóttir ánöfnuðu allar eigur sínar Listasafni Íslands