Komposition
1956
Þorvaldur Skúlason 1906-1984
![](/_next/image/?url=https%3A%2F%2Fimages.prismic.io%2Flistasafn-islands%2Fedc39ae9-75d8-4ac5-932f-4ee5d564a51f_L%25C3%258D%2B1063_6893.jpg%3Fauto%3Dcompress%2Cformat&w=828&q=75)
Þorvaldur Skúlason er mikilvægur brautryðjandi samtímalistar í íslenskri listasögu 20. aldar. Á fjórða áratugnum var hann í fararbroddi þeirrar kynslóðar sem hafnaði ríkjandi landslagshefð og túlkaði manneskjuna og hennar nánasta umhverfi með nýjum formrænum efnistökum. Hann tilheyrir þeirri kynslóð listamanna sem þá kveður sér hljóðs; hér er átt við listamenn eins og Jón Engilberts, Gunnlaug Scheving, Snorra Arinbjarnar og Jóhann Briem. Formgerðin í verkum þessara listamanna er um margt frábrugðin innbyrðis og áherslur ólíkar. Samt sem áður er hægt að tala um sterka viðleitni til huglægrar túlkunar sem felst meðal annars í einföldun og samþjöppun myndefnisins. Í íslensku samhengi hafði það í för með sér endalok hinnar klassísku raunsæju túlkunar þar sem málverkið var fyrst og fremst endurbygging sjónrænnar og tilfinningalegrar reynslu. Þorvaldur hóf myndlistarnám í Ósló í lok þriðja áratugarins, hjá Matisse-nemandanum Axel Revold og koma áhrif litakenninga Matisse glöggt fram í verkum Þorvalds um 1930. Þorvaldur var búsettur í París á árunum 1930–1933 og stundaði þar nám við Académie scandinave hjá Marcel Gromaire auk þess sem hann sótti skóla Fernands Léger. Um miðjan fjórða áratuginn, er hann var búsettur í Kaupmannahöfn, einkenndust verk hans af síðkúbískri formgerð en það voru öðru fremur lærdómar af list Pablos Picasso og Georges Braque sem birtust í verkum hans, geómetrísk einföldun myndefnisins og flatargildi formanna.